Wiecie jak to jest kiedy zaraz po powrocie z wakacji uderza Was brutalna rzeczywistość dnia codziennego. Nam przytrafia się to właściwie zawsze. Dlatego też ten wpis pojawia się dopiero teraz. 🙂
W tej części skupimy się bardziej na pokazaniu Wam tego co widzieliśmy my. W następnej natomiast pojawią się wskazówki i nasze przemyślenia dotyczące tego co i jak działa na Islandii.
Z różnych możliwych dróg dotarcia na Islandię (włączając z to przeprawę kajakiem) wybraliśmy tę za pośrednictwem samolotu. Bezpośredni lot z Gdańska i brak konieczności wiosłowania ułatwił tę decyzję 🙂
Jeszcze tego samego dnia przed dotarciem na pierwszy nocleg w dość szybkim tempie odwiedziliśmy cześć z głównych atrakcji tzw. Golden Circle
Strokkur Geysir i przyległe mu tereny oraz Selfoss.
O tej porze roku dni na Islandii są długie, zachodzące po 23.00 słońce może być na początku dość zaskakujące jednak po powrocie do domu zaczyna tego brakować 🙂
Dalszą drogę obraliśmy w kierunku zachodnim trzymając się dość ściśle drogi nr 1. Południowa cześć wyspy obfituje w najbardziej znane i najbardziej turystycznie oblegane atrakcje. Oczywiście przodują tu wszelkie wodospady i czarna plaża.
Pogoda – choć nas bardzo rozpieszczała potrafi dać się we znaki w najmniej odpowiednim momencie. Nagła mgła potrafi skutecznie ograniczyć widoczność co w przypadku pięknych widoków które powinny się przed nami roztaczać może troszkę zirytować 🙂 Nie mniej jednak czasem dodaje wiele uroku.
Przekrój tego wszystkiego co można zobaczyć jednego dnia jest przeogromny. Od bezkresnych trawiastych równin, przez skały i porośnięte mchem zastygnięte pola lawy aż po leniwie pływające po jeziorach oderwane od lodowca kry.
Z pośród tego wszystkiego chyba najbardziej przypadła nam do gustu przestrzeń. Szeroki horyzont i spokój pozwalający się wyciszyć.
W drodze na północ jednym z ciekawszych miejsc są okolice jeziora Mývatn. Wzgórza w kolorze miedzi i para z gorących cieków wodnych. Wizyta tutaj okraszona jest specyficznym mocnym zapachem siarki.
Daleka północ to coś zupełnie odmiennego. Rybackie chatki, ośnieżone góry i silne fale. Na każdym kroku natura nie pozwala o sobie zapomnieć.
Powrót z północy na południe zachodnią stroną to droga przez bezkresne pastwiska. Odbijając nieco w stronę środka wyspy dostać można się aż na obrzeża jednego z lodowców.
Ten wszechobecny obraz obcego świata, ogrom przestrzeni i niesamowite struktury sprawiają że chciało by się tu zostać.
Wraz z ostatnim zachodem słońca jaki dane nam było zobaczyć na Islandii powoli zaczęliśmy rozmyślać nad następnym kierunkiem podróży. 🙂
